cameratus
cameratus (Latein)[Bearbeiten]
Adjektiv[Bearbeiten]
Nominativ Singular und Adverbia | ||||
---|---|---|---|---|
Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
Positiv | camerātus | camerāta | camerātum | — |
Komparativ | — | — | — | — |
Superlativ | — | — | — | — |
Alle weiteren Formen: Flexion:cameratus |
Worttrennung:
- ca·me·ra·tus
Bedeutungen:
- [1] Architektur: überwölbt
- [2] übertragen: künstlich aufgebaut
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
- [2] „Decertator autem positus iudexque librorum non camerato eloquio caperis aut qualibet figura furtum pateris veritatis, sed perfecte metiris utrumque sermonem proprium aptans causae, figuram quoque dictionis et partes et ordinem et congruentiam et eloquium et compositionem et collectiones et sensum et historiam profunde discutiens.“ (Cassiod. hist. 1, 1, 4)[2]
Wortbildungen:
- [1] bicameratus, tricameratus
Übersetzungen[Bearbeiten]
[2] übertragen: künstlich aufgebaut
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „camero“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 945.
- [1, 2] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1 , „camero (camaro)“ Spalte 204–205.
Quellen:
- ↑ Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1 , „camero (camaro)“ Spalte 204–205.
- ↑ Cassiodorus Epiphanius; Walter Jacob, Rudolf Hanslik (Herausgeber): Historia ecclesiastica tripartita. Historiae ecclesiasticae ex Socrate Sozomeno et Theodorito in unum collectae et nuper de Graeco in Latinum translatae libri numero duodecim. Hölder-Pichler-Tempsky, Wien 1952 (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Band 71) , Seite 5.