calatio

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

calatio (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ calātio calātiōnēs
Genitiv calātiōnis calātiōnum
Dativ calātiōnī calātiōnibus
Akkusativ calātiōnem calātiōnēs
Vokativ calātio calātiōnēs
Ablativ calātiōne calātiōnibus

Worttrennung:

ca·la·tio, Genitiv: ca·la·ti·o·nis

Bedeutungen:

[1] Rufen, Ausruf

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb calare → la[1]

Beispiele:

[1] „multa societas verborum, nec vinalia sine vino expediri nec curia calabra sine calatione potest aperiri.“ (Var. LL 5, 13)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „calatio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 916.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „calatio“ Seite 280.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1, „calatio“ Spalte 126.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „calatio“ Seite 280.
  2. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 7.