bipertitus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

bipertitus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv bipertītus bipertīta bipertītum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:bipertitus

Nebenformen:

bipartitus

Worttrennung:

bi·per·ti·tus, bi·per·ti·ta, bi·per·ti·tum

Bedeutungen:

[1] in zwei Teile geteilt; zweigeteilt, zweiteilig, zweifach

Beispiele:

[1] „a qua bipertita divisione Lucilius suorum unius et viginti librorum initium fecit hoc: ‚aetheris et terrae genitabile quaerere tempus.‘“ (Var. LL 5, 17)[1]

Wortbildungen:

bipertito

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „bipartio“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 832.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „bipertitus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „bipertitus“ Seite 256.

Quellen:

  1. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 7.