anhelitus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

anhelitus (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ anhēlitus anhēlitūs
Genitiv anhēlitūs anhēlituum
Dativ anhēlituī anhēlitibus
Akkusativ anhēlitum anhēlitūs
Vokativ anhēlitus anhēlitūs
Ablativ anhēlitū anhēlitibus

Worttrennung:

an·he·li·tus, Genitiv: an·he·li·tus

Bedeutungen:

[1] schweres Atemholen aufgrund von Anstrengung; Schnauben, Keuchen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb anhelare → la[1]

Beispiele:

[1] „<tum> pro se quisque id quod quisque potest et valet / edit, ferro ferit, tela frangunt, boat / caelum fremitu virum, ex spiritu atque anhelitu / nebula constat, cadunt volneris vi et virium.“ (Plaut. Amph. 231–234)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „anhelitus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 432.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „anhelitus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „anhelitus“ Seite 144–145.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „anhelitus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 432.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).