aestuabundus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

aestuabundus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv aestuābundus aestuābunda aestuābundum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:aestuabundus

Worttrennung:

aes·tu·a·bun·dus

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: aufschäumend, aufbrausend

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb aestuare → la[1] mit dem Suffix -bundus → la

Sinnverwandte Wörter:

[1] tumescens

Beispiele:

[1] „movebis autem sic per dies quadraginta continuos, vel, quod est melius, quinquaginta, ita ut, cum moveris, mundo linteo tegas, per quod facile confectio aestuabunda suspiret.“ (Pallad. 11,17,2)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aestuabundus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 209.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „aestuabundus“ Spalte 1111.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „aestuabundus“ Spalte 1111.
  2. Palladius Rutilius Taurus Aemilianus; Robert H. Rodgers (Herausgeber): Opus agriculturae; De veterinaria medicina; De insitione. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1975 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 212.