admirativus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

admirativus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv admīrātīvus admīrātīva admīrātīvum admīrātīvē
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:admirativus

Worttrennung:

ad·mi·ra·ti·vus

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: Bewunderung ausdrückend

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb admirari → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] mirativus

Beispiele:

[1] „Sententiarum species multae. […] Aliae admirativae (Virg. Aen. I, II): Tantaene animis caelestibus irae?“ (Isid. 2,21,15)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „admirativus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 135.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „admirativus“ Spalte 740.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „admirativus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 135.
  2. Isidorus Hispalensis episcopus: Etymologiarum sive originum libri XX. Recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. 1. Auflage. Tomus I libros I–X continens, Oxford 1911 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis)