Flexion:amittere
amittere (Konjugation) (Latein)
zurück zu amittere
Infinite Formen
| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Infinitiv Präsens | Infinitiv Perfekt | Infinitiv Futur | |
| Aktiv | āmittere | āmīsisse | āmissūrum, -am, -um esse |
| Passiv | āmittī | āmissum, -am, -um esse | āmissum īrī |
| Partizipien | |||
| Präsens Aktiv | Perfekt Passiv | Futur Aktiv | |
| āmittēns | āmissus, -a, -um | āmissūrus, -a, -um | |
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum I | Supinum II |
| āmittendī | āmittendus, -a, -um | āmissum | āmissū |
Finite Formen
Imperativ
| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | Aktiv | Passiv | |
| Sg. 2. Pers. | āmitte! | āmittere! | āmittitō! | āmittitor! |
| Sg. 3. Pers. | āmittitō! | āmittitor! | ||
| Pl. 2. Pers. | āmittite! | āmittiminī! | āmittitōte! | |
| Pl. 3. Pers. | āmittuntō! | āmittuntor! | ||
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | āmittō | āmittam | āmittor | āmittar |
| Sg. 2. Pers. | āmittis | āmittās | āmitteris | āmittāris |
| Sg. 3. Pers. | āmittit | āmittat | āmittitur | āmittātur |
| Pl. 1. Pers. | āmittimus | āmittāmus | āmittimur | āmittāmur |
| Pl. 2. Pers. | āmittitis | āmittātis | āmittiminī | āmittāmini |
| Pl. 3. Pers. | āmittunt | āmittant | āmittuntur | āmittantur |
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | āmittēbam | āmitterem | āmittēbar | āmitterer |
| Sg. 2. Pers. | āmittēbās | āmitterēs | āmittēbāris | āmitterēris |
| Sg. 3. Pers. | āmittēbat | āmitteret | āmittēbātur | āmitterētur |
| Pl. 1. Pers. | āmittēbāmus | āmitterēmus | āmittēbāmur | āmitterēmur |
| Pl. 2. Pers. | āmittēbātis | āmitterētis | āmittēbāminī | āmitterēminī |
| Pl. 3. Pers. | āmittēbant | āmitterent | āmittēbantur | āmitterentur |
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | āmittam | āmittar | ||
| Sg. 2. Pers. | āmittēs | āmittēris | ||
| Sg. 3. Pers. | āmittet | āmittētur | ||
| Pl. 1. Pers. | āmittēmus | āmittēmur | ||
| Pl. 2. Pers. | āmittētis | āmittēminī | ||
| Pl. 3. Pers. | āmittent | āmittentur | ||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | āmīsī | āmīserim | āmissus, -a, -um sum | āmissus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. | āmīsistī | āmīseris | āmissus, -a, -um es | āmissus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. | āmīsit | āmīserit | āmissus, -a, -um est | āmissus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. | āmīsimus | āmīserimus | āmissī, -ae, -a sumus | āmissī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. | āmīsistis | āmīseritis | āmissī, -ae, -a estis | āmissī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. | āmīsērunt | āmīserint | āmissī, -ae, -a sunt | āmissī, -ae, -a sint |
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | āmīseram | āmīsissem | āmissus, -a, -um eram | āmissus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. | āmīserās | āmīsissēs | āmissus, -a, -um erās | āmissus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. | āmīserat | āmīsisset | āmissus, -a, -um erat | āmissus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. | āmīserāmus | āmīsissēmus | āmissī, -ae, -a erāmus | āmissī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. | āmīserātis | āmīsissētis | āmissī, -ae, -a erātis | āmissī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. | āmīserant | āmīsissent | āmissī, -ae, -a erant | āmissī, -ae, -a essent |
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | āmīserō | āmissus, -a, -um erō | ||
| Sg. 2. Pers. | āmīseris | āmissus, -a, -um eris | ||
| Sg. 3. Pers. | āmīserit | āmissus, -a, -um erit | ||
| Pl. 1. Pers. | āmīserimus | āmissī, -ae, -a erimus | ||
| Pl. 2. Pers. | āmīseritis | āmissī, -ae, -a eritis | ||
| Pl. 3. Pers. | āmīserint | āmissī, -ae, -a erunt | ||