ἑός

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

ἑός (Altgriechisch)[Bearbeiten]

Possessivpronomen[Bearbeiten]

Kasus Singular Dual Plural
m f n m f n m f n
Nominativ ἑός ἑή ἑόν ἑώ ἑοί ἑαί ἑά
Genitiv ἑοῦ ἑῆς ἑοῦ ἑοῖν ἑών ἑών ἑών
Dativ ἑῷ ἑῇ ἑῷ ἑοῖν ἑοῖς ἑαῖς ἑοῖς
Akkusativ ἑόν ἑήν ἑόν ἑώ ἑούς ἑάς ἑά

Worttrennung:

ἑ·ός

Umschrift:

DIN 31634: heos

Bedeutungen:

[1] Possessivpronomen der 3. Person; sein, ihr

Synonyme:

[1] ὅς

Beispiele:

[1] episch: „εἴ περ γάρ τε χόλον γε καὶ αὐτῆμαρ καταπέψηι, / ἀλλά τε καὶ μετόπισθεν ἔχει κότον, ὄφρα τελέσσηι, / ἐν στήθεσσιν ἑοῖσι.“ (Hom. Il. 1,81–83)[1]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Wilhelm Pape, bearbeitet von Max Sengebusch: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Griechisch-deutsches Handwörterbuch. Band 1: Α–Κ, Band 2: Λ–Ω. 3. Auflage, 6. Abdruck, Vieweg & Sohn, Braunschweig 1914. Stichwort „ἑός“.
[1] Henry George Liddell, Robert Scott, revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones with assistance of Roderick McKenzie: A Greek-English Lexicon. Clarendon Press, Oxford 1940. Stichwort „ἑός“.

Quellen:

  1. Homerus; Martin L. West (Herausgeber): Ilias. stereotype 1. Auflage. Volumen prius Rhapsodias I–XII continens, K. G. Saur, München/Leipzig 2006, ISBN 978-3-598-71430-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1998), Seite 9.