xuthos
xuthos (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, m[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | xūthos | xūthī |
Genitiv | xūthī | xūthōrum |
Dativ | xūthō | xūthīs |
Akkusativ | xūthon | xūthōs |
Vokativ | xūthe | xūthī |
Ablativ | xūthō | xūthīs |
Anmerkung:
Worttrennung:
- xu·thos, Genitiv: xu·thi
Bedeutungen:
- [1] Mineralogie: goldgelber Edelstein
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen ξουθός (xuthos☆) → grc[2]
Beispiele:
- [1] „has India fert, quamquam in duritia fragiles, non ingratas. eadem et xuthon parit, plebeiam sibi gemmam.“ (Plin. nat. 37,128)[3]
- [1] „est et alia eiusdem generis, quae vocatur menui, ab aliis xuthos. ita appellant Graeci e fulvo candicantes.“ (Plin. nat. 37,169)[1]
Übersetzungen[Bearbeiten]
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „xuthos“ Seite 2342.
Quellen:
- ↑ 1,0 1,1 Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen V. Libri XXXI–XXXVII, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71654-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897) , Seite 459.
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „xuthos“ Seite 2342.
- ↑ Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen V. Libri XXXI–XXXVII, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71654-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897) , Seite 439.