archidiaconatus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

archidiaconatus (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ archidiaconātus archidiaconātūs
Genitiv archidiaconātūs archidiaconātuum
Dativ archidiaconātuī archidiaconātibus
Akkusativ archidiaconātum archidiaconātūs
Vokativ archidiaconātus archidiaconātūs
Ablativ archidiaconātū archidiaconātibus

Worttrennung:

ar·chi·di·a·co·na·tus, Genitiv: ar·chi·di·a·co·na·tus

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, kirchenlateinisch, Religion: Amt des Archidiakons; Archidiakonat

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv archidiaconus → la[1] mit dem Suffix -atus → la

Beispiele:

[1] „Quod se quid ex eis vel neglegentia vel cuiusquam fraude deperit, tu in hoc reatu constringeris, qui per archidiaconatus ordinem custodiae eiusdem ecclesiae artius implicaris.“ (Greg. M. 1,10)[2]
[1] „Unde actum est ut, eo de archidiaconatus loco submoto, alium arcesceret, qui eius obtemperare moribus potuisset.“ (Greg. M. 2,19)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „archidiaconatus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 544.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „archidiaconatus“ Spalte 461.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „archidiaconatus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 544.
  2. Sanctus Gregorius Magnus: Opera. Herausgeber: Dag Norbert (= Corpus Christianorum. Series Latina. Band 140). Registrum epistularum: Libri I–VII. Brepolis, Turnholt 1982., Seite 12.
  3. Sanctus Gregorius Magnus: Opera. Herausgeber: Dag Norbert (= Corpus Christianorum. Series Latina. Band 140). Registrum epistularum: Libri I–VII. Brepolis, Turnholt 1982., Seite 106.