Caryatis

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

Caryatis (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ Caryātis Caryātidēs
Genitiv Caryātidis Caryātidum
Dativ Caryātidī Caryātidibus
Akkusativ Caryātidem Caryātidēs
Vokativ Caryātis Caryātidēs
Ablativ Caryātide Caryātidibus

Worttrennung:

Ca·ry·a·tis, Genitiv: Ca·ry·a·ti·dis

Bedeutungen:

[1] meist im Plural, Architektur: Karyatide

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen Καρυᾶτις (Karyatis→ grc[1]

Beispiele:

[1] „quemadmodum si quis statuas marmoreas muliebres stolatas, quae caryatides dicuntur, pro columnis in opere statuerit et insuper mutulos et coronas conlocaverit, percontantibus ita reddet rationem.“ (Vitr. 1, 1, 5)[2]

Entlehnungen:

deutsch: Karyatide

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „Caryae“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1012-1013.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „Caryatides
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „Caryatides“ Seite 307.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. Onomasticon 2. Band C, Teubner, Leipzig 1907–1913, ISBN 3-322-00000-1, „Carya“ Spalte 222.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. Onomasticon 2. Band C, Teubner, Leipzig 1907–1913, ISBN 3-322-00000-1, „Carya“ Spalte 222.
  2. Vitruvius; Fritz Krohn (Herausgeber): De architectura. Libri decem. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 3.