Axius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

Axius (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m, Toponym[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ Axius
Genitiv Axiī
Dativ Axiō
Akkusativ Axium
Vokativ Axī
Ablativ Axiō

Worttrennung:

A·xi·us, Genitiv: A·xii

Bedeutungen:

[1] Fluss in Makedonien; Vardar

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen Ἄξιος (Axios→ grc[1]

Oberbegriffe:

[1] amnis

Beispiele:

[1] „relicto inde ad Philippopolim praesidio, quod haud multo post ab Odrysis expulsum est, oppidum in Derriopo condere instituit - Paeoniae ea regio est - , prope Erigonum fluvium, qui ex Illyrico per Paeoniam fluens in Axium editur amnem, haud procul Stobis, vetere urbe;“ (Liv. 39,53,14–15)[2]
[1] „Ante Axium Thessalonice est, inter utrumque Cassandria, Cydna, Aloros, Itharis.“ (Mela 2,35)[3]
[1] „intus Aloritae, Vallaei, Phylacaei, Cyrrestae, Tyrissaei, Pella colonia, oppidum Stobi civium Romanorum, mox Antigonea, Europus ad Axium amnem, eodemque nomine per quod Rhoedias fluit, Scydra, Eordaea, Mieza, Gordyniae.“ (Plin. nat. 4,34)[4]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „Axius
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „Axius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 768–769.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „Axius
[1] Eugen Oberhummer: Axios 1. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band II,2, Stuttgart 1896, Spalte 2629–2630.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „Axius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 768.
  2. Titus Livius; John Briscoe (Herausgeber): Ab urbe condita. 1. Auflage. Tomus II: Libri XXXVI–XL, B. G. Teubner, Stuttgart 1991, ISBN 3-519-01493-9 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 689.
  3. Pomponius Mela; Karl Frick (Herausgeber): De chorographia libri tres. 1. Auflage. Teubner, Leipzig 1880 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 36.
  4. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen I. Libri I–VI, K. G. Saur, München/Leipzig 1996, ISBN 3-519-11650-2 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1906), Seite 311.