vinulentia

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

vinulentia (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ vīnulentia vīnulentiae
Genitiv vīnulentiae vīnulentiārum
Dativ vīnulentiae vīnulentiīs
Akkusativ vīnulentiam vīnulentiās
Vokativ vīnulentia vīnulentiae
Ablativ vīnulentiā vīnulentiīs

Nebenformen:

vinolentia

Worttrennung:

vi·nu·len·tia, Genitiv: vi·nu·len·ti·ae

Bedeutungen:

[1] Trunksucht

Beispiele:

[1] „aegrotationi autem talia quaedam subiecta sunt: avaritia, ambitio, mulierositas, pervicacia, ligurritio, vinulentia, cuppedia, et si qua similia.“ (Cic. Tusc. 4, 26)[1]
[1] „nam isto quidem modo licet dicere utilem vinulentiam ad fortitudinem, utilem etiam dementiam, quod et insani et ebrii multa faciunt saepe vehementius.“ (Cic. Tusc. 4, 52)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „vinolentia“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3500.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „vinulentia

Quellen:

  1. Marcus Tullius Cicero: Tusculanae disputationes. In: Max Pohlenz (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 44, De Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71220-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1918), Seite 373.
  2. Marcus Tullius Cicero: Tusculanae disputationes. In: Max Pohlenz (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 44, De Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71220-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1918), Seite 386–387.