twierdzić

twierdzić (Polnisch)

Verb

Aspekt
imperfektiv		perfektiv
twierdzić		—
Zeitform	Person	Wortform
Präsens	ja	twierdzę
	ty	twierdzisz
	on, ona, ono	twierdzi
Imperativ	Singular	twierdź
Präteritum	on	twierdził
	ona	twierdziła
	oni	twierdzili
Adverbialpartizip	Partizip Aktiv	Partizip Passiv
twierdząc	twierdzący	twierdzony
Alle weiteren Formen: Flexion:twierdzić

Worttrennung:

twier·dzić

Aussprache:

IPA: [ˈtfʲɛrd͡ʑit͡ɕ]

Hörbeispiele:

twierdzić^(Info)

Bedeutungen:

[1] transitiv: etwas als gesichert darstellen; behaupten

Beispiele:

[1] „W Warszawie widywano też nad miastem mogiłę i krzyż ognisty w obłokach; odprawiano więc posty i dawano jałmużny, gdyż niektórzy twierdzili, że zaraza spadnie na kraj i wygubi rodzaj ludzki.“^[1]

Wortbildungen:

twierdzący, twierdzenie

Übersetzungen

[1] transitiv: etwas als gesichert darstellen; behaupten

Deutsch: behaupten

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „twierdzić“

[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „twierdzić“

[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „twierdzić“

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „twierdzić“

Quellen:

↑ Henryk Sienkiewicz: Ogniem i mieczem. Powieść z lat dawnych. 7. Auflage. Tom I (= Pisma Henryka Sienkiewicza, Tom VI), Gebethner i Wolff, Warszawa/Kraków 1901 (Erstauflage 1884, Wikisource) , Seite 1.

[1] Henryk Sienkiewicz: Ogniem i mieczem. Powieść z lat dawnych. 7. Auflage. Tom I (= Pisma Henryka Sienkiewicza, Tom VI), Gebethner i Wolff, Warszawa/Kraków 1901 (Erstauflage 1884, Wikisource) , Seite 1.

[1]