sigillatus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

sigillātus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv sigillātus sigillāta sigillātum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:sigillatus

Worttrennung:

si·gil·la·tus, si·gil·la·ta, si·gil·la·tum

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] mit kleinen Figuren verziert

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv sigillum → la[1]

Beispiele:

[1] „iubet me scyphos sigillatos ad praetorem statim adferre.“[2]
[1] „praeterea typos tibi mando quos in tectorio atrioli possim includere et putealia sigillata duo.“[3]
[1] „hic vitrum fabre sigillatum, ibi crustallum inpunctum, argentum alibi clarum et aurum fulgurans et sucinum mire cavatum et lapides ut bibas et quicquid fieri non potest ibi est.“[4]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „sigillatus“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 2658
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 468

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „sigillatus“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 2658
  2. Marcus Tullius Cicero, In Verrem II, 4,32
  3. Marcus Tullius Cicero, Epistulae ad Atticum, 1,10,3
  4. Apuleius, Metamorphoses, 2,19