Lucanus
Lucanus (Latein)[Bearbeiten]
Adjektiv[Bearbeiten]
Nominativ Singular und Adverbia | ||||
---|---|---|---|---|
Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
Positiv | Lucānus | Lucāna | Lucānum | — |
Komparativ | — | — | — | — |
Superlativ | — | — | — | — |
Alle weiteren Formen: Flexion:Lucanus |
Worttrennung:
- Lu·ca·nus
Bedeutungen:
- [1] sich auf Lukanien beziehend, aus Lukanien stammend; lukanisch
Beispiele:
- [1] „qui locus vino optimus dicetur esse et ostentus soli, aminnium minusculum et geminum, eugeneum, helvolum minusculum conserito; qui locus crassus erit aut nebulosior, ibi aminnium maius aut murgentinum, apicium, lucanum serito; ceterae vites, miscellae maxime, in quemvis agrum conveniunt.“ (Cato agr. 6,4)[1]
Übersetzungen[Bearbeiten]
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „Lucani“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 707.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „Lucanus“
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „Lucanus¹“ Seite 1149.
Quellen:
- ↑ Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 17–18.