Flexion:certificare

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

certificare (Konjugation) (Latein)

zurück zu certificare


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv certificāre certificāvisse certificātūrum, -am, -um esse
Passiv certificārī certificātum, -am, -um esse certificātum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
certificāns certificātus, -a, -um certificātūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
certificandī certificandus, -a, -um certificātum certificātū


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. certificā! certificāre! certificātō! certificātor!
Sg. 3. Pers. certificātō! certificātor!
Pl. 2. Pers. certificāte! certificāminī! certificātōte!
Pl. 3. Pers. certificantō! certificantor!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. certificō certificem certificor certificer
Sg. 2. Pers. certificās certificēs certificāris certificēris
Sg. 3. Pers. certificat certificet certificātur certificētur
Pl. 1. Pers. certificāmus certificēmus certificāmur certificēmur
Pl. 2. Pers. certificātis certificētis certificāminī certificēminī
Pl. 3. Pers. certificant certificent certificantur certificentur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. certificābam certificārem certificābar certificārer
Sg. 2. Pers. certificābās certificārēs certificābāris certificārēris
Sg. 3. Pers. certificābat certificāret certificābātur certificārētur
Pl. 1. Pers. certificābāmus certificārēmus certificābāmur certificārēmur
Pl. 2. Pers. certificābātis certificārētis certificābāminī certificārēminī
Pl. 3. Pers. certificābant certificārent certificābantur certificārentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. certificābō certificābor
Sg. 2. Pers. certificābis certificāberis
Sg. 3. Pers. certificābit certificābitur
Pl. 1. Pers. certificābimus certificābimur
Pl. 2. Pers. certificābitis certificābiminī
Pl. 3. Pers. certificābunt certificābuntur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. certificāvī certificāverim certificātus, -a, -um sum certificātus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. certificāvistī certificāveris certificātus, -a, -um es certificātus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. certificāvit certificāverit certificātus, -a, -um est certificātus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. certificāvimus certificāverimus certificātī, -ae, -a sumus certificātī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. certificāvistis certificāveritis certificātī, -ae, -a estis certificātī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. certificāvērunt certificāverint certificātī, -ae, -a sunt certificātī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. certificāveram certificāvissem certificātus, -a, -um eram certificātus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. certificāverās certificāvissēs certificātus, -a, -um erās certificātus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. certificāverat certificāvisset certificātus, -a, -um erat certificātus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. certificāverāmus certificāvissēmus certificātī, -ae, -a erāmus certificātī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. certificāverātis certificāvissētis certificātī, -ae, -a erātis certificātī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. certificāverant certificāvissent certificātī, -ae, -a erant certificātī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. certificāverō certificātus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. certificāveris certificātus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. certificāverit certificātus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. certificāverimus certificātī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. certificāveritis certificātī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. certificāverint certificātī, -ae, -a erunt