Zum Inhalt springen

Flexion:alludere

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

alludere (Konjugation) (Latein)

[Bearbeiten]
zurück zu alludere


Infinite Formen

[Bearbeiten]
Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv allūdere allūsisse allūsūrum, -am, -um esse
Passiv allūdī allūsum, -am, -um esse allūsum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
allūdēns allūsus, -a, -um allūsūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
allūdendī allūdendus, -a, -um allūsum allūsū


Finite Formen

[Bearbeiten]
Imperativ
[Bearbeiten]
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. allūde! allūdere! allūditō! allūditor!
Sg. 3. Pers. allūditō! allūditor!
Pl. 2. Pers. allūdite! allūdiminī! allūditōte!
Pl. 3. Pers. allūduntō! allūduntor!


Indikativ und Konjunktiv
[Bearbeiten]
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. allūdō allūdam allūdor allūdar
Sg. 2. Pers. allūdis allūdās allūderis allūdāris
Sg. 3. Pers. allūdit allūdat allūditur allūdātur
Pl. 1. Pers. allūdimus allūdāmus allūdimur allūdāmur
Pl. 2. Pers. allūditis allūdātis allūdiminī allūdāmini
Pl. 3. Pers. allūdunt allūdant allūduntur allūdantur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. allūdēbam allūderem allūdēbar allūderer
Sg. 2. Pers. allūdēbās allūderēs allūdēbāris allūderēris
Sg. 3. Pers. allūdēbat allūderet allūdēbātur allūderētur
Pl. 1. Pers. allūdēbāmus allūderēmus allūdēbāmur allūderēmur
Pl. 2. Pers. allūdēbātis allūderētis allūdēbāminī allūderēminī
Pl. 3. Pers. allūdēbant allūderent allūdēbantur allūderentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. allūdam allūdar
Sg. 2. Pers. allūdēs allūdēris
Sg. 3. Pers. allūdet allūdētur
Pl. 1. Pers. allūdēmus allūdēmur
Pl. 2. Pers. allūdētis allūdēminī
Pl. 3. Pers. allūdent allūdentur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. allūsī allūserim allūsus, -a, -um sum allūsus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. allūsistī allūseris allūsus, -a, -um es allūsus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. allūsit allūserit allūsus, -a, -um est allūsus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. allūsimus allūserimus allūsī, -ae, -a sumus allūsī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. allūsistis allūseritis allūsī, -ae, -a estis allūsī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. allūsērunt allūserint allūsī, -ae, -a sunt allūsī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. allūseram allūsissem allūsus, -a, -um eram allūsus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. allūserās allūsissēs allūsus, -a, -um erās allūsus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. allūserat allūsisset allūsus, -a, -um erat allūsus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. allūserāmus allūsissēmus allūsī, -ae, -a erāmus allūsī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. allūserātis allūsissētis allūsī, -ae, -a erātis allūsī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. allūserant allūsissent allūsī, -ae, -a erant allūsī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. allūserō allūsus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. allūseris allūsus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. allūserit allūsus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. allūserimus allūsī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. allūseritis allūsī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. allūserint allūsī, -ae, -a erunt