Flexion:adnumerare

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

adnumerare (Konjugation) (Latein)

zurück zu adnumerare


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv adnumerāre adnumerāvisse adnumerātūrum, -am, -um esse
Passiv adnumerārī adnumerātum, -am, -um esse adnumerātum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
adnumerāns adnumerātus, -a, -um adnumerātūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
adnumerandī adnumerandus, -a, -um adnumerātum adnumerātū


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. adnumerā! adnumerāre! adnumerātō! adnumerātor!
Sg. 3. Pers. adnumerātō! adnumerātor!
Pl. 2. Pers. adnumerāte! adnumerāminī! adnumerātōte!
Pl. 3. Pers. adnumerantō! adnumerantor!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adnumerō adnumerem adnumeror adnumerer
Sg. 2. Pers. adnumerās adnumerēs adnumerāris adnumerēris
Sg. 3. Pers. adnumerat adnumeret adnumerātur adnumerētur
Pl. 1. Pers. adnumerāmus adnumerēmus adnumerāmur adnumerēmur
Pl. 2. Pers. adnumerātis adnumerētis adnumerāminī adnumerēminī
Pl. 3. Pers. adnumerant adnumerent adnumerantur adnumerentur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adnumerābam adnumerārem adnumerābar adnumerārer
Sg. 2. Pers. adnumerābās adnumerārēs adnumerābāris adnumerārēris
Sg. 3. Pers. adnumerābat adnumerāret adnumerābātur adnumerārētur
Pl. 1. Pers. adnumerābāmus adnumerārēmus adnumerābāmur adnumerārēmur
Pl. 2. Pers. adnumerābātis adnumerārētis adnumerābāminī adnumerārēminī
Pl. 3. Pers. adnumerābant adnumerārent adnumerābantur adnumerārentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adnumerābō adnumerābor
Sg. 2. Pers. adnumerābis adnumerāberis
Sg. 3. Pers. adnumerābit adnumerābitur
Pl. 1. Pers. adnumerābimus adnumerābimur
Pl. 2. Pers. adnumerābitis adnumerābiminī
Pl. 3. Pers. adnumerābunt adnumerābuntur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adnumerāvī adnumerāverim adnumerātus, -a, -um sum adnumerātus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. adnumerāvistī adnumerāveris adnumerātus, -a, -um es adnumerātus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. adnumerāvit adnumerāverit adnumerātus, -a, -um est adnumerātus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. adnumerāvimus adnumerāverimus adnumerātī, -ae, -a sumus adnumerātī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. adnumerāvistis adnumerāveritis adnumerātī, -ae, -a estis adnumerātī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. adnumerāvērunt adnumerāverint adnumerātī, -ae, -a sunt adnumerātī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adnumerāveram adnumerāvissem adnumerātus, -a, -um eram adnumerātus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. adnumerāverās adnumerāvissēs adnumerātus, -a, -um erās adnumerātus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. adnumerāverat adnumerāvisset adnumerātus, -a, -um erat adnumerātus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. adnumerāverāmus adnumerāvissēmus adnumerātī, -ae, -a erāmus adnumerātī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. adnumerāverātis adnumerāvissētis adnumerātī, -ae, -a erātis adnumerātī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. adnumerāverant adnumerāvissent adnumerātī, -ae, -a erant adnumerātī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adnumerāverō adnumerātus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. adnumerāveris adnumerātus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. adnumerāverit adnumerātus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. adnumerāverimus adnumerātī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. adnumerāveritis adnumerātī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. adnumerāverint adnumerātī, -ae, -a erunt