Zum Inhalt springen

dextralis

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch
Version vom 1. Juni 2023, 20:57 Uhr von Trevas (Diskussion | Beiträge) ({{Wortart|Substantiv|Latein}}, {{f}}: etw. erg.)
(Unterschied) ← Nächstältere Version | Aktuelle Version (Unterschied) | Nächstjüngere Version → (Unterschied)

dextrālis (Latein)

[Bearbeiten]
Kasus Singular Plural
Nominativ dextrālis dextrālēs
Genitiv dextrālis dextrālium
Dativ dextrālī dextrālibus
Akkusativ dextrālem dextrālēs
Vokativ dextrālis dextrālēs
Ablativ dextrāle dextrālibus

Worttrennung:

dex·tra·lis

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: Beil, das in einer Hand gehalten werden kann; Handbeil

Herkunft:

von dem lateinischischen Substantiv „dextra / dextera“ (die Rechte, die rechte Hande; dexter)[1]

Beispiele:

[1] „Ubi forte venerabilis aulae clausas reppererant portas, certatim ictibus dextralium aditum reserbant,“ (Vict. Vit. 1,4)[2]
[1] „Dextralis dexterae habilis.“ (Isid. etym. 19,19,11)[3]

Übersetzungen

[Bearbeiten]
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „dextralis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2124-2125.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis, Auxiliantibus et alliis et curatoribus fundationis Rockerfellerianae. 5. Band, 1. Teil D – Dze, Teubner, Leipzig 1909–1934, ISBN 3-322-00000-1, „dextralis“ Spalte 937.

Quellen:

  1. nach Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „dextralis“ (Zeno.org)
  2. Victor Vitensis: Historia persecutionis Africanae provinciae sub Geiserico et Hunirico regibus Wandalorum. In: Karl Halm (Herausgeber): Auctores antiquissimi (= Monumenta Germaniae Historica). Tomi III pars prior. Apud Weidmannos, Berlin 1878 (dMGH)., Seite 2.
  3. Isidorus Hispalensis episcopus: Etymologiarum sive originum libri XX. Recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. 1. Auflage. Tomus II libros XI–XX continens, Oxford 1911 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis)