astraba

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

astraba (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ astraba astrabae
Genitiv astrabae astrabārum
Dativ astrabae astrabīs
Akkusativ astrabam astrabās
Vokativ astraba astrabae
Ablativ astrabā astrabīs

Worttrennung:

as·tra·ba, Genitiv: as·tra·bae

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: Sattel für Maultiere; Maultiersattel

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀστράβη (astrabē→ grc[1]

Oberbegriffe:

[1] sella

Beispiele:

[1] „Hoc idem carmen et astrabicon dictum est ex forma, qua advecti fuerant, qui illa cantaturi erant. Sunt autem astraba vehicula dicta παρὰ τὸ μὴ στρέφεσθαι: quo titulo et Plautus fabulam inscripsit, in qua mulieres in eiusmodi vehiculis inducit.“ (Prob. Verg. ecl. praef.)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „astraba“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 658.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „astraba“ Spalte 956.
[1] August Mau: Astrabe 2. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band II,2, Stuttgart 1896, Spalte 1792–1793.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „astraba“ Spalte 956.
  2. Servius Grammaticus; Hermann Hagen (Herausgeber): Appendix Serviana. Ceteros praeter Servium et scholia Bernensia Vergilii commentatores continens. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1902 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 324.