catabibazon
catabibazon (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, m[Bearbeiten]
Worttrennung:
- ca·ta·bi·ba·zon, Genitiv: ca·ta·bi·ba·zon·tis
Bedeutungen:
- [1] spätlateinisch, Astronomie: absteigender Mondknoten
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen καταβιβάζων (katabibazōn☆) → grc[1]
Gegenwörter:
- [1] anabibazon
Beispiele:
- [1] „et eius summa pars scindens proximum circulum catabibazon appellatur, ima aero secans aeque sursum versum maiorem orbem anabibazon.“ (Chalc. comm. 88)[2]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1] spätlateinisch, Astronomie: absteigender Mondknoten
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1 , „catabibazon“ Spalte 586.
Quellen:
- ↑ Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1 , „catabibazon“ Spalte 586.
- ↑ Calcidius: Timaeus. In: Jan Hendrik Waszink (Herausgeber): Plato Latinus (= Raymond Klibansky [Herausgeber]: Corpus Platonicum medii aevi). Volumen IV. Warburg Institute, London/Leiden 1962. , Seite 139.