προφήτης

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

προφήτης (Altgriechisch)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Singular Plural

Nominativ ὁ προφήτης οἱ προφῆται

Genitiv τοῦ προφήτου τῶν προφητῶν

Dativ τῷ προφήτῃ τοῖς προφήταις

Akkusativ τὸν προφήτην τοὺς προφήτας

Vokativ (ὦ) προφῆτα (ὦ) προφῆται

Worttrennung:

προ·φή·της

Umschrift:

DIN 31634: prophētēs

Aussprache:

IPA: [propʰḗtēs]
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Religion: Person, die sich durch einen Gott zur Verkündigung von Botschaften einer Religion berufen sieht; Prophet

Herkunft:

Präposition προ (pro→ grc und das Verb φημί (phēmi→ grc "ich sage"

Beispiele:

[1] Τὸ λῆμμα, ὃ εἶδεν Αμβακουμ ὁ προφήτης. (LXX, Habakuk, 1, 1)[1]
Dies ist die Last, die der Prophet Habakuk geschaut hat[2]
[1] „οὗτος γάρ ἐστιν ὁ ῥηθεὶς διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ· / ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν κυρίου, / εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ.“ (Ev. Mt 3,3)[3]
„Er war es, von dem der Prophet Jesaja gesagt hat: Stimme eines Rufers in der Wüste: / Bereitet den Weg des Herrn! / Macht gerade seine Straßen!“[4]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Griechisch - Deutsches Handwörterbuch (in zwei Bänden). 3. Auflage. Vieweg und Sohn, Braunschweig 1914, Band 2, Seite 797, Eintrag „προφήτης“
[1] Henry George Liddell, Robert Scott, revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones with assistance of Roderick McKenzie: A Greek-English Lexicon. Clarendon Press, Oxford 1940. Stichwort „προφήτης“.
[1] Frederick William Danker: A Greek–English Lexicon of the New Testament and other Early Christian Literature. Based on Walter Bauer’s Griechisch–deutsches Wörterbuch zu den Schriften des Neuen Testaments und der frühchristlichen Literatur, 6. Auflage. 3. Auflage. The University of Chicago Press, Chicago, London 2000, ISBN 0-226-03933-1, Seite 890–891.

Quellen:

  1. Alfred Rahlfs, Robert Hanhart (Herausgeber): Septuaginta. 2. Auflage. Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 2006, hab Kapitel 1, Vers 1 LXX
  2. Bibel: hab Kapitel 1, Vers 1 LUT
  3. Eberhard Nestle, Kurt Aland (Herausgeber): Novum Testamentum Graece. 28. Auflage. Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 2012, Matthäusevangelium Kapitel 3, Vers 3 NA (online)
  4. Bibel: Matthäusevangelium Kapitel 3, Vers 3 EU


προφήτης (Neugriechisch)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Singular Plural

Nominativ ο προφήτης οι προφήτες

Genitiv του προφήτη των προφητών

Akkusativ τον προφήτη τους προφήτες

Vokativ προφήτη προφήτες

Worttrennung:

προ‧φή‧της

Umschrift:

profítis

Aussprache:

IPA: [pɾɔˈfitis]
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Religion: Person, die sich durch einen Gott zur Verkündigung von Botschaften einer Religion berufen sieht; Prophet

Beispiele:

[1]

Wortbildungen:

[1] προφητεία, προφητεύω, προφητικός, ψευδοπροφήτης

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Neugriechischer Wikipedia-Artikel „προφήτης
[1] PONS Griechisch-Deutsch, Stichwort: „προφήτης
[1] Μανόλης Τριανταφυλλίδης: Λεξικό της κοινής νεοελληνικής: „προφήτης