Flexion:assimulare
assimulare (Konjugation) (Latein)
zurück zu assimulare
Infinite Formen
| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Infinitiv Präsens | Infinitiv Perfekt | Infinitiv Futur | |
| Aktiv | assimulāre | assimulāvisse | assimulātūrum, -am, -um esse |
| Passiv | assimulārī | assimulātum, -am, -um esse | assimulātum īrī |
| Partizipien | |||
| Präsens Aktiv | Perfekt Passiv | Futur Aktiv | |
| assimulāns | assimulātus, -a, -um | assimulātūrus, -a, -um | |
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum I | Supinum II |
| assimulandī | assimulandus, -a, -um | assimulātum | assimulātū |
Finite Formen
Imperativ
| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | Aktiv | Passiv | |
| Sg. 2. Pers. | assimulā! | assimulāre! | assimulātō! | assimulātor! |
| Sg. 3. Pers. | assimulātō! | assimulātor! | ||
| Pl. 2. Pers. | assimulāte! | assimulāminī! | assimulātōte! | |
| Pl. 3. Pers. | assimulantō! | assimulantor! | ||
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | assimulō | assimulem | assimulor | assimuler |
| Sg. 2. Pers. | assimulās | assimulēs | assimulāris | assimulēris |
| Sg. 3. Pers. | assimulat | assimulet | assimulātur | assimulētur |
| Pl. 1. Pers. | assimulāmus | assimulēmus | assimulāmur | assimulēmur |
| Pl. 2. Pers. | assimulātis | assimulētis | assimulāminī | assimulēminī |
| Pl. 3. Pers. | assimulant | assimulent | assimulantur | assimulentur |
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | assimulābam | assimulārem | assimulābar | assimulārer |
| Sg. 2. Pers. | assimulābās | assimulārēs | assimulābāris | assimulārēris |
| Sg. 3. Pers. | assimulābat | assimulāret | assimulābātur | assimulārētur |
| Pl. 1. Pers. | assimulābāmus | assimulārēmus | assimulābāmur | assimulārēmur |
| Pl. 2. Pers. | assimulābātis | assimulārētis | assimulābāminī | assimulārēminī |
| Pl. 3. Pers. | assimulābant | assimulārent | assimulābantur | assimulārentur |
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | assimulābō | assimulābor | ||
| Sg. 2. Pers. | assimulābis | assimulāberis | ||
| Sg. 3. Pers. | assimulābit | assimulābitur | ||
| Pl. 1. Pers. | assimulābimus | assimulābimur | ||
| Pl. 2. Pers. | assimulābitis | assimulābiminī | ||
| Pl. 3. Pers. | assimulābunt | assimulābuntur | ||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | assimulāvī | assimulāverim | assimulātus, -a, -um sum | assimulātus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. | assimulāvistī | assimulāveris | assimulātus, -a, -um es | assimulātus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. | assimulāvit | assimulāverit | assimulātus, -a, -um est | assimulātus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. | assimulāvimus | assimulāverimus | assimulātī, -ae, -a sumus | assimulātī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. | assimulāvistis | assimulāveritis | assimulātī, -ae, -a estis | assimulātī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. | assimulāvērunt | assimulāverint | assimulātī, -ae, -a sunt | assimulātī, -ae, -a sint |
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | assimulāveram | assimulāvissem | assimulātus, -a, -um eram | assimulātus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. | assimulāverās | assimulāvissēs | assimulātus, -a, -um erās | assimulātus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. | assimulāverat | assimulāvisset | assimulātus, -a, -um erat | assimulātus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. | assimulāverāmus | assimulāvissēmus | assimulātī, -ae, -a erāmus | assimulātī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. | assimulāverātis | assimulāvissētis | assimulātī, -ae, -a erātis | assimulātī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. | assimulāverant | assimulāvissent | assimulātī, -ae, -a erant | assimulātī, -ae, -a essent |
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | assimulāverō | assimulātus, -a, -um erō | ||
| Sg. 2. Pers. | assimulāveris | assimulātus, -a, -um eris | ||
| Sg. 3. Pers. | assimulāverit | assimulātus, -a, -um erit | ||
| Pl. 1. Pers. | assimulāverimus | assimulātī, -ae, -a erimus | ||
| Pl. 2. Pers. | assimulāveritis | assimulātī, -ae, -a eritis | ||
| Pl. 3. Pers. | assimulāverint | assimulātī, -ae, -a erunt | ||