Flexion:ablegare

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

ablēgāre (Konjugation) (Latein)

zurück zu ablegare


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv ablēgāre ablēgāvisse ablēgātūrum, -am, -um esse
Passiv ablēgārī ablēgātum, -am, -um esse ablēgātum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
ablēgāns ablēgātus, -a, -um ablēgātūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
ablēgandī ablēgandus, -a, -um ablēgātum ablēgātū


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. ablēgā! ablēgāre! ablēgātō! ablēgātor!
Sg. 3. Pers. ablēgātō! ablēgātor!
Pl. 2. Pers. ablēgāte! ablēgāminī! ablēgātōte!
Pl. 3. Pers. ablēgantō! ablēgantor!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. ablēgō ablēgem ablēgor ablēger
Sg. 2. Pers. ablēgās ablēgēs ablēgāris ablēgēris
Sg. 3. Pers. ablēgat ablēget ablēgātur ablēgētur
Pl. 1. Pers. ablēgāmus ablēgēmus ablēgāmur ablēgēmur
Pl. 2. Pers. ablēgātis ablēgētis ablēgāminī ablēgēminī
Pl. 3. Pers. ablēgant ablēgent ablēgantur ablēgentur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. ablēgābam ablēgārem ablēgābar ablēgārer
Sg. 2. Pers. ablēgābās ablēgārēs ablēgābāris ablēgārēris
Sg. 3. Pers. ablēgābat ablēgāret ablēgābātur ablēgārētur
Pl. 1. Pers. ablēgābāmus ablēgārēmus ablēgābāmur ablēgārēmur
Pl. 2. Pers. ablēgābātis ablēgārētis ablēgābāminī ablēgārēminī
Pl. 3. Pers. ablēgābant ablēgārent ablēgābantur ablēgārentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. ablēgābō ablēgābor
Sg. 2. Pers. ablēgābis ablēgāberis
Sg. 3. Pers. ablēgābit ablēgābitur
Pl. 1. Pers. ablēgābimus ablēgābimur
Pl. 2. Pers. ablēgābitis ablēgābiminī
Pl. 3. Pers. ablēgābunt ablēgābuntur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. ablēgāvī ablēgāverim ablēgātus, -a, -um sum ablēgātus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. ablēgāvistī ablēgāveris ablēgātus, -a, -um es ablēgātus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. ablēgāvit ablēgāverit ablēgātus, -a, -um est ablēgātus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. ablēgāvimus ablēgāverimus ablēgātī, -ae, -a sumus ablēgātī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. ablēgāvistis ablēgāveritis ablēgātī, -ae, -a estis ablēgātī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. ablēgāvērunt ablēgāverint ablēgātī, -ae, -a sunt ablēgātī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. ablēgāveram ablēgāvissem ablēgātus, -a, -um eram ablēgātus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. ablēgāverās ablēgāvissēs ablēgātus, -a, -um erās ablēgātus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. ablēgāverat ablēgāvisset ablēgātus, -a, -um erat ablēgātus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. ablēgāverāmus ablēgāvissēmus ablēgātī, -ae, -a erāmus ablēgātī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. ablēgāverātis ablēgāvissētis ablēgātī, -ae, -a erātis ablēgātī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. ablēgāverant ablēgāvissent ablēgātī, -ae, -a erant ablēgātī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. ablēgāverō ablēgātus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. ablēgāveris ablēgātus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. ablēgāverit ablēgātus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. ablēgāverimus ablēgātī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. ablēgāveritis ablēgātī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. ablēgāverint ablēgātī, -ae, -a erunt