cantabundus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

cantabundus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv cantābundus cantābunda cantābundum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:cantabundus

Worttrennung:

can·ta·bun·dus

Bedeutungen:

[1] sich dem Gesang hingebend; singend

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb cantare → la mit dem Suffix -bundus → la[1]

Beispiele:

[1] „Venimus intra monimenta: homo meus coepit ad stelas facere, sed ego pergo cantabundus et stelas numero.“ (Petron. 62,4)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „cantabundus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 964.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „cantabundus“ Seite 292.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1, „cantabundus“ Spalte 279.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „cantabundus“ Seite 292.
  2. Petronius Arbiter; Konrad Müller (Herausgeber): Satyricon reliquiae. 4. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1995, ISBN 3-519-01580-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 56–57.