Automedon
Automedon (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, m, Eigenname[Bearbeiten]
Worttrennung:
- Au·to·me·don, Genitiv: Au·to·me·don·tis
Bedeutungen:
- [1] Mythologie: Wagenlenker des Achill; Automedon
- [2] übertragen: geschickter Wagenlenker
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen Αὐτομέδων (Automedōn☆) → grc[1]
Beispiele:
- [1] „una ingens Periphas et equorum agitator Achillis, / armiger Automedon, una omnis Scyria pubes / succedunt tecto et flammas ad culmina iactant.“ (Verg. Aen. 2,476–478)[2]
- [1] „curribus Automedon lentisque erat aptus habenis: / Tiphys in Haemonia puppe magister erat;“ (Ov. ars 1,5–6)[3]
- [1] „numquid Achilleos inter fera proelia fidi / deservit levitas Automedontis equos?“ (Ov. trist. 5,6,9–10)[4]
- [2] „non suis manibus in curru conlocat Automedontem illum, sui sceleris acerbissimi nefariaeque victoriae nuntium?“ (Cic. S. Rosc. 98)[5]
- [2] „cum fas esse putet curam sperare cohortis / qui bona donavit praesepibus et caret omni / maiorum censu, dum pervolat axe citato / Flaminiam puer Automedon? nam lora tenebat / ipse, lacernatae cum se iactaret amicae.“ (Iuv. 1,58–62)[6]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[2] übertragen: geschickter Wagenlenker
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „Automedon“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 749.
- [1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „Automedon“
- [1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „Automedon“ Seite 242.
- [1, 2] Jakob Escher-Bürkli: Automedon 1. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band II,2, Stuttgart 1896, Spalte 2605.
Quellen:
- ↑ Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „Automedon“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 749.
- ↑ Publius Vergilius Maro; Gian Biagio Conte (Herausgeber): Aeneis. 1. Auflage. Walter de Gruyter, Berlin/New York 2009, ISBN 978-3-11-019607-8 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 45.
- ↑ Publius Ovidius Naso; Antonio Ramírez de Verger (Herausgeber): Carmina amatoria. Amores, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. 2. Auflage. K. G. Saur, München/Leipzig 2006, ISBN 978-3-598-71844-1 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 153.
- ↑ Publius Ovidius Naso; John Barrie Hall (Herausgeber): Tristia. 1. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1995, ISBN 3-8154-1567-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 190.
- ↑ Marcus Tullius Cicero: Oratio pro Sex. Roscio Amerino. In: Helmut Kasten (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. 1. Auflage. Fasc. 8, B. G. Teubner, Leipzig 1968 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 38.
- ↑ Decimus Iunius Iuvenalis; Jacob Willis (Herausgeber): Saturae sedecim. 1. Auflage. B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Stuttgart/Leipzig 1997, ISBN 3-8154-1471-7 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 3–4.