audacter

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

audacter (Latein)[Bearbeiten]

Adverb[Bearbeiten]

Positiv Komparativ Superlativ
audācter audācius audāctissimē

Nebenformen:

audaciter

Worttrennung:

au·dac·ter

Bedeutungen:

[1] ohne Angst; mutig, kühn
[2] tollkühn, dreist, frech, vermessen, verwegen

Herkunft:

Ableitung zu dem Adjektiv audax → la mit dem Suffix -ter → la[1]

Beispiele:

[1] „Am. mulier es, audacter iuras. Al. quae non deliquit, decet / audacem esse, confidenter pro se et proterve loqui. / Am. satis audacter. Al. ut pudicam decet.“ (Plaut. Amph. 836–838)[2]
[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „audaciter“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 711.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „audacter
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „audacter“ Seite 227.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „audacter“ Seite 227.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).