xenodochus
xenodochus (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, m[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | xenodochus | xenodochī |
Genitiv | xenodochī | xenodochōrum |
Dativ | xenodochō | xenodochīs |
Akkusativ | xenodochum | xenodochōs |
Vokativ | xenodoche | xenodochī |
Ablativ | xenodochō | xenodochīs |
Worttrennung:
- xe·no·do·chus, Genitiv: xe·no·do·chi
Bedeutungen:
- [1] spätlateinisch: Vorsteher eines Xenodochiums
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen ξενοδόχος (xenodochos☆) → grc[1]
Beispiele:
- [1] „Privilegiis sane singulis quibuscumque sacrosanctis ecclesiis orthodoxae fidei, xenodochiis sive ptochiis tam generaliter quam specialiter attributis perpetuo reservandis, nullis eas earumque sacerdotes aut clericos cuiuslibet gradus aut monachos vel ptochos aut xenodochos orthodoxae fidei deputatos extraordinariis muneribus praecipimus praegravari. “ (Cod. Iust. 1,3,32,7)[2]
Übersetzungen[Bearbeiten]
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „xenodochus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3568.
Quellen:
- ↑ Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „xenodochus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3568.
- ↑ Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 5. Auflage. Volumen Secundum: Codex Iustinianus, Weidmann, Berlin 1877 (Internet Archive) , Seite 23.