vitiositas

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

vitiositas (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ vitiōsitās vitiōsitātēs
Genitiv vitiōsitātis vitiōsitātum
Dativ vitiōsitātī vitiōsitātibus
Akkusativ vitiōsitātem vitiōsitātēs
Vokativ vitiōsitās vitiōsitātēs
Ablativ vitiōsitāte vitiōsitātibus

Worttrennung:

vi·ti·o·si·tas, Genitiv: vi·ti·o·si·ta·tis

Bedeutungen:

[1] Philosophie: Lasterhaftigkeit
[2] nachklassisch: Fehlerhaftigkeit, Verdorbenheit

Herkunft:

Ableitung zu dem Adjektiv vitiosus → la[1]

Beispiele:

[1] „sed in animo tantum modo oogitatione possumus morbum ab aegrotatione seiungere, vitiositas autem est habitus aut adfectio in tota vita inconstans et a se ipsa dissentiens.“ (Cic. Tusc. 4, 29)[2]
[1] „huius igitur virtutis contraria est vitiositas — sic enim malo quam malitiam appellare eam quam Graeci κακίαν appellant; nam malitia certi cuiusdam vitii nomen est, vitiositas omnium — ; ex qua concitantur perturbationes, quae sunt, ut paulo ante diximus, turbidi animorum concitatique motus, aversi a ratione et inimicissimi mentis vitaeque tranquillae.“ (Cic. Tusc. 4, 34)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „vitiositas“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3523.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „vitiositas
[1] dict.cc Latein-Deutsch, Stichwort: „vitiositas

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „vitiositas“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3523.
  2. Marcus Tullius Cicero: Tusculanae disputationes. In: Max Pohlenz (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 44, De Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71220-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1918), Seite 375.
  3. Marcus Tullius Cicero: Tusculanae disputationes. In: Max Pohlenz (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 44, De Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71220-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1918), Seite 378.