vitellus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

vitellus (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ vitellus vitellī
Genitiv vitellī vitellōrum
Dativ vitellō vitellīs
Akkusativ vitellum vitellōs
Vokativ vitelle vitellī
Ablativ vitellō vitellīs

Nebenformen:

[2] vitellum

Worttrennung:

vi·tel·lus, Genitiv: vi·tel·lī

Bedeutungen:

[1] kleines Kalb, Kälbchen
[2] Dotter, Eigelb

Herkunft:

Diminutiv von vitulus → laKalb‘ mit dem Suffix -ellus → la[1]

Beispiele:

[1] „dic me igitur tuom passerculum, gallinam, coturnicem, / agnellum, haedillum me tuom dic esse vel vitellum, / prehende auriculis, compara labella cum labellis.“ (Plaut. Asin. 666–668)[2]
[2]

Erbwörter:

französisch: veau, italienisch: vitello, katalanisch: vedell, okzitanisch: vedèl/vedèth, rumänisch: vițel

Entlehnungen:

deutsch: Vitellin

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „vitellus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3522
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „vitellus
[1, 2] Albert Martin Latein-Deutsch, Stichwort: „vitellus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „uitellus¹“ Seite 2291.
[2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „uitellus²“ Seite 2291.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „uitellus¹“ Seite 2291.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).