víkingur

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

víkingur (Färöisch)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Unbestimmt Bestimmt Unbestimmt Bestimmt
Nominativ víkingur víkingurin víkingar víkingarnir
Akkusativ víking víkingin víkingar víkingarnar
Dativ víkingi víkinginum víkingum víkingunum
Genitiv víkings víkingsins víkinga víkinganna
[1] Víkingur í atlantssigling

Worttrennung:

vík·ing·ur, Plural: vík·ing·ar

Aussprache:

IPA: [ˈvʊit͡ʃɪŋɡʊɹ]
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Wikinger

Herkunft:

Von altnordisch vīkingr „Seeräuber“. Wörtlich bedeutet es „Person aus der Stadt Vík“ (heute Oslo), wobei vík wiederum „Bucht“ bedeutet, víkingur also als „Buchtling“ verstanden werden kann. Entsprechend heißen die Bewohner von Orten wie Klaksvík, Hvalvík oder Æðuvík klaksvíkingur, hvalvíkingur oder æðuvíkingur, was mit „Klakswikinger“, „Hvalwikinger“, „Æðuwikinger“ übersetzt werden kann, aber besser Klakvsvíkinger etc. geschrieben wird, da diese Orte keinen deutschen Namen haben. [Quellen fehlen]

Synonyme:

[1] norrønur sjórænari

Oberbegriffe:

[1] sjórænari

Beispiele:

[1] Hon varð rænd av víkingum.
Sie wurde von Wikingern geraubt.
[1] Manningin hjá Sigvaldi líkist ikki hinum ógvisligu víkingunum.
Die Mannschaft von Sigvald glich nicht jenen gewalttätigen Wikingern.

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] víkingurin Naddoddur úr Føroyum - der Wikinger Naddoddur von den Färöern
[1] víkingar og eftirkomarar teirra í Norðuratlantshavi - Wikinger und ihre Nachkommen im Nordatlantik

Wortbildungen:

[1] víking, víkingaferð, víkingarskip, víkingartíð, víkingarøld

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Färöischer Wikipedia-Artikel „víkingur