trochilea
trochilea (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, f[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | trochilea | trochileae |
Genitiv | trochileae | trochileārum |
Dativ | trochileae | trochileīs |
Akkusativ | trochileam | trochileās |
Vokativ | trochilea | trochileae |
Ablativ | trochileā | trochileīs |
Nebenformen:
Worttrennung:
- tro·chi·lea, Genitiv: tro·chi·le·ae
Bedeutungen:
- [1] Technik: Kloben, Flaschenzug, Winde
Herkunft:
- seit Cato bezeugte Entlehnung aus dem altgriechischen τροχιλεία (trochileia☆) → grc[1]
Beispiele:
- [1] „trochileas graecanicas binis funibus sparteis ducant“ (Cato agr. 3, 5)[2]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1] Technik: Kloben, Flaschenzug, Winde
|
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „trochlea“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3236.
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , Seite 2182.
Quellen:
- ↑ Alfred Ernout, Alfred Meillet: Dictionnaire étymologique de la langue latine. Histoire des mots. durch Jacques André vermehrte und korrigierte Neuauflage der 4. Auflage. Klincksieck, Paris 2001, ISBN 2-252-03277-4 , „trochlea“ Seite 704.
- ↑ Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 12.