temperi

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

temperi (Latein)[Bearbeiten]

Adverb[Bearbeiten]

Positiv Komparativ Superlativ
temperī

Nebenformen:

tempere, tempori

Worttrennung:

tem·pe·ri

Bedeutungen:

[1] zur rechten Zeit, zeitig

Herkunft:

alter erstarrter Ablativ des Substantivs tempus → la[1]

Beispiele:

[1] „ubi cognovit, quo modo fundus cultus siet, opera quaeque facta infectaque sient, postridie eius diei vilicum vocet, roget quid operis siet factum, quid restet, satisne temperi opera sient confecta, possitne quae reliqua sient conficere, et quid factum vini, frumenti aliarumque rerum omnium.“ (Cato, agr. 2, 1)[2]
[1] „ex quavis olea oleum viridius et bonum fieri potest, si temperi facies.“ (Cato, agr. 3, 4)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „1. tempus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3053.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „temperi

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „1. tempus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3053.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 9.
  3. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 11–12.