suppetere

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

suppetere (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular suppetō
2. Person Singular suppetis
3. Person Singular suppetit
1. Person Plural suppetimus
2. Person Plural suppetitis
3. Person Plural suppetunt
Perfekt 1. Person Singular suppetīvī
Imperfekt 1. Person Singular suppetēbam
Futur 1. Person Singular suppetam
PPP suppetītus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular suppetam
Imperativ Singular suppete
Plural suppetite
Alle weiteren Formen: Flexion:suppetere

Worttrennung:

sup·pe·te·re

Bedeutungen:

[1] intransitiv: ausreichend vorhanden sein, ausreichend zu Gebote stehen, genügen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb petere → la mit dem Präfix sub- → la[1]

Beispiele:

[1] „haec ut me voltis adprobare, adnitier / lucrum ut perenne vobis semper suppetat, / ita huic facietis fabulae silentium / itaque aequi et iusti hic eritis omnes arbitri.“ (Plaut. Amph. prol. 14–17)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „suppeto“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 2960.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „suppeto

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „suppeto“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 2960.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 14–17.