suaveolentia

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

suaveolentia (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ suāveolentia suāveolentiae
Genitiv suāveolentiae suāveolentiārum
Dativ suāveolentiae suāveolentiīs
Akkusativ suāveolentiam suāveolentiās
Vokativ suāveolentia suāveolentiae
Ablativ suāveolentiā suāveolentiīs

Worttrennung:

sua·ve·o·len·tia, Genitiv: sua·ve·o·len·tiae

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: Wohlgeruch

Herkunft:

Ableitung zu dem Adjektiv suaveolens → la[1]

Gegenwörter:

[1] virulentia

Beispiele:

[1] „Inde sermo eius devolutus est ad monasteriorum greges et mores suaveolentiae tuae et ubera deserta heremi, quorum nos nihil sciebamus.“ (August. conf. 8,6,15)[2]
[1] „quotiens conscientiae luxuriantis fetore pollutos ad suaveolentiam pudicitiae stimulis correctionis impellitis, hircorum vos obtulisse virulentiam Christus sibi computat.“ (Sidon. epist. 8,14,4)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „suaveolentia“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 2837.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „suaveolentia“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 2837.
  2. Sanctus Aurelius Augustinus; Martin Skutella, Heiko Jürgens, Wiebke Schaub (Herausgeber): Confessionum libri XIII. korr. Nachdruck der 2. Auflage. DeGruyter, Berlin/New York 2009, ISBN 978-3-598-71106-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstdruck 1984), Seite 165.
  3. Gaius Sollius Modestus Sidonius Apollinaris: Epistulae et Carmina. In: Christian Lütjohann (Herausgeber): Auctores antiquissimi (= Monumenta Germaniae Historica). Tomus VIII. Apud Weidmannos, Berlin 1887 (dMGH)., Seite 146.