principium

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

prīncipium (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ prīncipium prīncipia
Genitiv prīncipiī prīncipiōrum
Dativ prīncipiō prīncipiīs
Akkusativ prīncipium prīncipia
Vokativ prīncipium prīncipia
Ablativ prīncipiō prīncipiīs

Worttrennung:

prīn·ci·pi·um, Genitiv:

Bedeutungen:

[1] Anfang, Beginn, Ursprung
[2] Grund, Grundlage
[3] meist Plural: Element, Grundstoff
[4] der erste Teil oder Abschnitt; Anfang, Einleitung, Vorwort
[5] mittellateinisch: Prinzip

Herkunft:

vergleiche princeps → la

Beispiele:

[1] in principio creavit Deus caelum et terram (Vulgata: Genesis 1, 1)
Im Anfang schuf Gott Himmel und Erde.
[1] Mors principium est.
Der Tod ist [erst] der Anfang.
[1] Principiis obsta!
Wehre den Anfängen!
[5] „nunc, ut ad rem redeam, quod promisi institutum principium hoc erit.“ (Cato, agr., pr. 4)[1]

Sprichwörter:

[1] omne principium grave
Aller Anfang (ist) schwer.

Charakteristische Wortkombinationen:

[5] Principium identitatis indiscernibilium (WP)
[5] Principium rationis (WP)
[5] Principium individuationis (WP)

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „principium“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1924 f.
[1–4] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „principium¹“ Seite 1605.

Quellen:

  1. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 6.