politor

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

politor (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ polītor polītōrēs
Genitiv polītōris polītōrum
Dativ polītōrī polītōribus
Akkusativ polītōrem polītōrēs
Vokativ polītor polītōrēs
Ablativ polītōre polītōribus

Worttrennung:

po·li·tor, Genitiv: po·li·to·ris

Bedeutungen:

[1] Handwerk: Polierer
[2] Landwirtschaft: Jäter

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb polire → la mit dem Suffix -tor → la[1]

Beispiele:

[1]
[2] „operarium mercenarium politorem diutius eundem ne habeat †die†.“ (Cato agr. 5,4)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „politor“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1755.
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, Seite 1537.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, Seite 1537.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 14.