plagiarius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

plagiarius (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ plagiārius plagiāriī
Genitiv plagiāriī plagiāriōrum
Dativ plagiāriō plagiāriīs
Akkusativ plagiārium plagiāriōs
Vokativ plagiārie plagiāriī
Ablativ plagiāriō plagiāriīs

Worttrennung:

pla·gi·a·ri·us, Plural: pla·gi·a·ri·i

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Recht: Person, die fremde Sklaven oder freie Kinder widerrechtlich abführt und verkauft: Menschendieb, Menschenräuber, Seelenverkäufer, Sklavenhändler
[2] übertragen: Dieb

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv plagium → la „Menschendiebstahl“[1] oder plaga → la „Netz“[2]

Weibliche Wortformen:

[1] plagiaria

Beispiele:

[1] „quid vero ad C. Fabium nescio quem (nam eam quoque epistulam T. Catienus circumgestat), renuntiari tibi Licinium plagiarium cum suo pullo milvino tributa exigere?“[3]
[1] „Aut ego fallor, aut regnum est inter avaros, circumscriptores, latrones, plagiarios unum esse, cui noceri non possit.“[4]
[2] „Commendo tibi, Quintiane, nostros -
nostros dicere si tamen libellos
possum, quos recitat tuus poeta -:
si de servitio gravi queruntur,
assertor venias satis que praestes,
et, cum se dominum vocabit ille,
dicas esse meos manu que missos.
hoc si terque quaterque clamitaris,
impones plagiario pudorem.“[5]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „plagiarius“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 1727
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 385
[2] Edwin Habel, Friedrich Gröbel: Mittellateinisches Glossar. Unveränderter Nachdruck der 2. Auflage. Schöningh, Paderborn 1959, ISBN 3-506-73600-0, DNB 451748891, Spalte 291, Eintrag „plagiarius“

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „plagiarius“ (Zeno.org) Band 2, Spalte 1727.
  2. Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 385
  3. Marcus Tullius Cicero, Epistulae ad Quintum fratrem, 1,2,6
  4. Lucius Annaeus Seneca, De tranquillitate animi (Dialogi 9), 8,4
  5. Marcus Valerius Martialis, Epigrammata, 1,52,1–9