płakać

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

płakać (Polnisch)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Aspekt
imperfektiv perfektiv
płakać
Zeitform Person Wortform
Präsens ja płaczę
ty płaczesz
on, ona, ono płacze
Imperativ Singular płacz
Präteritum on płakał
ona płakała
oni płakali
Adverbialpartizip Partizip Aktiv Partizip Passiv
płacząc płaczący płakany
Alle weiteren Formen: Flexion:płakać

Worttrennung:

pła·kać

Aussprache:

IPA: [ˈpwakat͡ɕ]
Hörbeispiele: Lautsprecherbild płakać (Info)

Bedeutungen:

[1] intransitiv: Tränen vergießen; weinen
[2] intransitiv: Trauer über etwas empfinden; beklagen, wehklagen, jammern
[3] intransitiv: jemandem unter Tränen Vorwürfe machen; klagen, beklagen
[4] transitiv, veraltet: beweinen
[5] intransitiv, veraltet: etwas fordern, sich nach etwas sehnen

Synonyme:

[4] opłakiwać

Sinnverwandte Wörter:

[1] beczeć
[2] biadać, lamentować, ubolewać
[3] narzekać, skarżyć się, utyskiwać, żalić się

Beispiele:

[1] „Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem, / (Gdy od płaczącéj matki, pod Twoję opiekę / Ofiarowany, martwą podniosłem powiekę; / I zaraz mogłem pieszo, do Twych świątyń progu / Iść za wrócone życie podziękować Bogu;) / Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono.“[1]
[2]

Charakteristische Wortkombinationen:

[2] płakać nad czyimś losem
[3] płakać na kogoś

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1–3] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „płakać
[1–3] Słownik Języka Polskiego – PWN: „płakać
[1–5] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „płakać
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „płakać

Quellen:

  1. Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz. Czyli ostatni zajazd na Litwie. Historja szlachecka z r. 1811 i 1812, we dwunastu księgach, wierszem. Alexander Jełowicki, Paris 1834 (Wikisource), Seite 8.