manducabilis

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

manducabilis (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv mandūcābilis mandūcābilis mandūcābile
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:manducabilis

Worttrennung:

man·du·ca·bi·lis

Bedeutungen:

[1] zum Verzehr durch den Menschen geeignet; essbar

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb manducare → la[1][2] mit dem Suffix -bilis → la

Synonyme:

[1] edibilis, edulis, comestibilis

Beispiele:

[1] „Haec Cucurbita et Perinane, cum sint unum, emiserunt, cum non emisissent, fructum in omnibus visibilem, manducabilem et dulcem, quem fructum sermo Cucumerem vocat.“ (Iren. 1,11,4)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „manducabilis“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 793.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 8. Band M - Myzon, Teubner, Leipzig 1935–1966, ISBN 3-322-00000-1, „manducabilis“ Spalte 272.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „manducabilis“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 793.
  2. Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 8. Band M - Myzon, Teubner, Leipzig 1935–1966, ISBN 3-322-00000-1, „manducabilis“ Spalte 272.
  3. Irénée de Lyon: Contre les hérésies. Livre I. Edition critique. Herausgeber: Adelin Rousseau, Louis Doutreleau (= Sources chrétiennes. Band № 264). Tome II: Texte et traduction. Les Editions du Cerf, Paris 1979, ISBN 2-204-01490-7., Seite 176.