maccus
maccus (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, m[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | maccus | maccī |
Genitiv | maccī | maccōrum |
Dativ | maccō | maccīs |
Akkusativ | maccum | maccōs |
Vokativ | macce | maccī |
Ablativ | maccō | maccīs |
Worttrennung:
- mac·cus, Plural: mac·ci
Bedeutungen:
- [1] Theater, speziell Atellane: Maccus, Narr, Hanswurst
- [2] übertragen: Narr, Dummkopf, Einfaltspinsel, Idiot
Herkunft:
- vergleiche altgriechisch μακκοάω (makkoaō☆) → grc[1]
Beispiele:
- [1] „Latina Atellana a Graeca satyrica differt, quod in satyrica fere Satyrorum personae inducuntur, aut siquae sunt ridiculae similes Satyris, Autolycus Busiris; in Atellana Oscae personae, ut maccus.“[2]
- [2] „omnes isti quos nominavi et si qui praeterea fuerunt dolo memorandi, si cum hac una Rufini fallacia contendantur, macci prorsus et buccones videbuntur.“[3]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[2] übertragen: Narr, Dummkopf, Einfaltspinsel, Idiot
|
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „maccus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 744
Quellen:
- ↑ Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „maccus“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 744
- ↑ Diomedes, Ars grammatica, III, 490
- ↑ Apuleius, Apologia, 81
Ähnliche Wörter: