impluere

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

impluere (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens Infinitiv impluere
3. Person Singular impluit
3. Person Plural
Perfekt 3. Person Singular impluit
implūvit
Imperfekt 3. Person Singular impluēbat
Futur 3. Person Singular impluet
PPP
Konjunktiv Präsens 3. Person Singular impluat
Imperativ Singular
Plural
Alle weiteren Formen: Flexion:impluere

Worttrennung:

im·plu·e·re

Bedeutungen:

[1] intransitiv, unpersönlich: hineinregnen, hereinregnen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb pluere → la mit dem Präfix in- → la[1]

Beispiele:

[1] „scabiem pecori et iumentis caveto: id ex fame et si impluit fieri solet.“ (Cato agr. 5,7)[2]

Wortbildungen:

impluvium

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „impluo“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 106.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „impluo
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „impluo“ Seite 932.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „impluo“ Seite 932.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 14–15.