hariolus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

hariolus (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ hariolus hariolī
Genitiv hariolī hariolōrum
Dativ hariolō hariolīs
Akkusativ hariolum hariolōs
Vokativ hariole hariolī
Ablativ hariolō hariolīs

Worttrennung:

ha·ri·o·lus, Genitiv: ha·ri·o·li

Bedeutungen:

[1] Religion: Wahrsager, Weissager

Herkunft:

seit Naevius bezeugter Diminutiv zu dem uritalischen *χario- (siehe lateinisch haruspex → la)[1]

Weibliche Wortformen:

[1] hariola

Beispiele:

[1] „haruspicem, augurem, hariolum, chaldaeum ne quem consuluisse velit.“ (Cato agr. 5,4)[2]
[1] „hariolos, haruspices / mitte omnis; quae futura et quae facta eloquar, / multo adeo melius quam illi, quom sum Iuppiter.“ (Plaut. Amph. 1132–1134)[3]

Wortbildungen:

[1] hariolari

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „hariolus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 3011.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „hariolus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, Seite 863.

Quellen:

  1. Michiel de Vaan: Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. 1. Auflage. Brill, Leiden, Boston 2008, ISBN 978-90-04-16797-1 (Band 7 der Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series), „haruspex“ Seite 280.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 14.
  3. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).