ecloga

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

ecloga (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ ecloga eclogae
Genitiv eclogae eclogārum
Dativ eclogae eclogīs
Akkusativ eclogam eclogās
Vokativ ecloga eclogae
Ablativ eclogā eclogīs

Worttrennung:

ec·lo·ga

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Literatur: als vorzüglich ausgewähltes Stück; Auszug
[2] Literatur, Dichtung: (ausgewähltes) Gedicht, Hirtenlied, Hirtengedicht

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἐκλογή (eklogē→ grc[1]

Beispiele:

[1] „eclogas ex annalei descriptas“ (Varro frg. bei Char. gramm. 1,120)[2]
[2] „proinde, sive epigrammata sive idyllia sive eclogas sive, ut multi, poematia seu quod aliud vocare malueris, licebit voces, ego tantum hendecasyllabos praesto.“ (Plin. epist. 4,14,9)[3]
  • auf die Eklogen des römischen Dichters Vergil bezogen:
[2] „hinc est, quod cum in prima ecloga legimus eum recepisse agrum, postea eum querelantem invenimus,“ (Serv. buc. proem. p.3, 10)[4]
[2] „de eclogis multi dubitant, quae licet decem sind, incertum tamen est, quo ordine scriptae sint.“ (Serv. buc. proem. p.3, 15)[4]

Wortbildungen:

eclogarius

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Lateinischer Wikipedia-Artikel „ecloga
[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „ecloga“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2331.
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „ecloga“ Seite 643.
[1, 2] Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 5. Band, 2. Teil E – Ezoani, Teubner, Leipzig 1931–1953, ISBN 3-322-00000-1, „ecloga“ Spalte 48–49.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus iussu et auctoritate consilii ab academiis societatibusque diversarum nationum electi. 5. Band, 2. Teil E – Ezoani, Teubner, Leipzig 1931–1953, ISBN 3-322-00000-1, „ecloga“ Spalte 48.
  2. Flavius Sosipater Charisius; Karl Barwick (Herausgeber): Ars grammatica. Addenda et corrigenda collegit et adiecit F. Kühnert. stereotype, korrigierte 1. Auflage. B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Stuttgart/Leipzig 1997, ISBN 3-8154-1137-8 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1964), Seite 154.
  3. Gaius Plinius Caecilius Secundus: Epistularum libri novem, Epistularum ad Traianum liber, Panegyricus. Recensuit Mauritius Schuster, editionem tertiam curavit Rudolphus Hanslik. 3. Auflage. B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Stuttgart/Leipzig 1992, ISBN 3-8154-1657-4 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 124.
  4. 4,0 4,1 Servius Grammaticus; Georg Thilo (Herausgeber): Servii Grammatici qui feruntur in Vergilii Bucolica et Georgica commentarii. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1887 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 3.