dyszeć

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

dyszeć (Polnisch)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Aspekt
imperfektiv perfektiv
dyszeć zadyszeć
Zeitform Person Wortform
Präsens ja dyszę
ty dyszysz
on, ona, ono dyszy
Imperativ Singular dysz
Präteritum on dyszał
ona dyszała
oni dyszeli
Adverbialpartizip Partizip Aktiv Partizip Passiv
dysząc dyszący
Alle weiteren Formen: Flexion:dyszeć

Worttrennung:

dy·szeć

Aussprache:

IPA: [ˈdɨʃɛt͡ɕ]
Hörbeispiele: Lautsprecherbild dyszeć (Info)

Bedeutungen:

[1] intransitiv: laut und schwer atmen; keuchen, schnaufen
[2] intransitiv, übertragen: Geräusche von sich geben, die an schwere Atmung erinnern; keuchen
[3] intransitiv, veraltet: atmen

Synonyme:

[3] oddychać

Sinnverwandte Wörter:

[1] dychać, ziać, ziajać, zipać

Beispiele:

[1]
[2] „Zamek na barkach nowogródzkiéj góry / Od miesięcznego brał pozłotę blasku, / Po wałach z darni, i po sinym piasku, / Olbrzymim słupem łamał się cień bury / Spadając w fossę, gdzie śród wiecznych cieśni, / Dyszała woda spod zielonych pleśni.“[1]
[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „dyszeć
[1, 2] Słownik Języka Polskiego – PWN: „dyszeć
[1–3] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „dyszeć
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „dyszeć

Quellen:

  1. Adam Mickiewicz: Poezye. Tom Drugi, Józef Zawadzki, Wilno 1823 (Wikisource), Seite 11.