delibuere

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

delibuere (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular dēlibuō
2. Person Singular dēlibuis
3. Person Singular dēlibuit
1. Person Plural dēlibuimus
2. Person Plural dēlibuitis
3. Person Plural dēlibuunt
Perfekt 1. Person Singular dēlibuī
Imperfekt 1. Person Singular dēlibuēbam
Futur 1. Person Singular dēlibuam
PPP dēlibūtus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular dēlibuam
Imperativ Singular dēlibue
Plural dēlibuite
Alle weiteren Formen: Flexion:delibuere

Worttrennung:

de·li·bu·e·re

Bedeutungen:

[1] transitiv, meist als Partizip Perfekt Passiv: mit einer Flüssigkeit benetzen; befeuchten, bestreichen, salben, balsamieren
[2] übertragen, meist als Partizip Perfekt Passiv mit etwas gänzlich erfüllen

Sinnverwandte Wörter:

[1] unguere, perfundere
[2] replere

Beispiele:

[1] „turba est nunc apud aram. an te ibi vis inter istas vorsarier / prosedas, pistorum amicas, reginas alicarias, / miseras schoeno delibutas servilicolas sordidas, / quae tibi olant stabulum statumque, sellam et sessibulum / quas adeo hau quisquam umquam liber tetigit neque duxit domum, / servolorum sordidulorum scorta diobolaria?“ (Plaut. Poen. 265–270)[1]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „delibuo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2014.
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „delibutus
[1, 2] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis, Auxiliantibus et alliis et curatoribus fundationis Rockerfellerianae. 5. Band, 1. Teil D – Dze, Teubner, Leipzig 1909–1934, ISBN 3-322-00000-1, „delibuo“ Spalte 442.

Quellen:

  1. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Poenulus, Vers 265–270.