conditivus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

conditivus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv conditīvus conditīva conditīvum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:conditivus

Worttrennung:

con·di·ti·vus

Bedeutungen:

[1] zum Einlegen geeignet; Einleg-, Einmach-

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb condere → la[1]

Beispiele:

[1] „in agro crasso et caldo oleam conditivam, radium maiorem, sallentinam, orcitem, poseam, sergianam, colminianam, albicerem: quam eraum in iis locis optimam dicent esse, eam maxime serito.“ (Cato, agr. 6, 1)[2]
[1] „poma, mala strutea, cotonea, scantiana, quiriniana, item alia conditiva, mala mustea et punica (eo lotium suillum aut stercus ad radicem addere oportet, uti pabulum malorum fiant), […]“ (Cato, agr. 7, 3)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „conditivus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1424.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „conditivus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „conditiuus“ Seite 433.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „conditivus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1424.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 16.
  3. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 18–19.