compitum
compitum (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, n[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | compitum | compita |
Genitiv | compitī | compitōrum |
Dativ | compitō | compitīs |
Akkusativ | compitum | compita |
Vokativ | compitum | compita |
Ablativ | compitō | compitīs |
Worttrennung:
- com·pi·tum, Genitiv: com·pi·ti
Bedeutungen:
- [1] Verkehr: Kreuzweg, Scheideweg
Beispiele:
- [1] „rem divinam nisi Compitalibus in compito aut in foco ne faciat.“ (Cato agr. 5,3)[1]
Wortbildungen:
- [1] compitalis
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1] Verkehr: Kreuzweg, Scheideweg
|
- [1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „compitum“
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „compitum“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1349.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „compitum“
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , Seite 413.
Quellen:
- ↑ Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 13.