colonus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

colonus (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ colōnus colōnī
Genitiv colōnī colōnōrum
Dativ colōnō colōnīs
Akkusativ colōnum colōnōs
Vokativ colōne colōnī
Ablativ colōnō colōnīs

Worttrennung:

co·lo·nus, Genitiv: co·lo·ni

Bedeutungen:

[1] Landwirtschaft: Bauer, Ackerbauer, Landmann, Landwirt
[2] Landwirtschaft: Pächter
[3] Einwohner einer römischen oder latinischen Kolonie; Ansiedler, Siedler, Kolonist
[4] Einwohner einer nichtrömischen Kolonie oder Siedlung; Bewohner, Einwohner

Herkunft:

von dem Verb colere → labebauen[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] agricola

Gegenwörter:

[1] excolonus ("Altenteiler", "Leibzüchter")

Beispiele:

[1] „et virum bonum quom laudabant, ita laudabant: bonum agricolam bonumque colonum;“ (Cato, agr., pr. 2)[2]
[1] Colonus, quod decumanorum iniurias ferre non poterat, ex agro profugerat.

Wortbildungen:

colonia, colonicus

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „colonus
[1–4] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „colonus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1281–1282.
[1–3] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „colonus
[1–4] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „colonus“ Seite 39.

Quellen:

  1. Alois Walde, Johann Baptist Hofmann: Lateinisches etymologisches Wörterbuch. 3., neubearbeitete Auflage. Erster Band: A–L, Carl Winter’s Universitätsbuchhandlung, Heidelberg 1938 (Online), Seite 247.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 6.